Jak wygląda psychoterapia dzieci i młodzieży w praktyce?

Zastanawiasz się, jak może przebiegać pierwsze spotkanie Twojej pociechy z psychoterapeutą? Wyjaśniamy, jak wygląda psychoterapia dzieci i młodzieży w praktyce i jak do pracy z najmłodszymi pacjentami podchodzą psycholodzy.

Czym różni się praca z dziećmi od „dorosłej” psychoterapii?

Psychoterapia dzieci i młodzieży rządzi się innymi prawami niż ta „tradycyjna”. Młodzi pacjenci mają przecież bardzo szczególne potrzeby: dopiero pokonują kolejne szczeble rozwoju emocjonalnego i społecznego, mierzą się z trudnościami w szkole i w relacjach z rówieśnikami. A przy tym wszystkim wciąż pozostają pod silnym wpływem rodziców. 

Dlatego też psychoterapeuci pracujący z dziećmi z zasady skupiają się na nieco innych kwestiach niż podczas terapii dorosłych. 

• Psychoterapia dzieci i młodzieży, oprócz pomocy w radzeniu sobie, na przykład, z trudnościami emocjonalnymi, mocno koncentruje się na tym, na jakim etapie rozwoju jest młody pacjent – i na tym, aby pomagać dzieciom w przezwyciężaniu trudności specyficznych dla danego etapu. 
• Odpowiednio do wieku i możliwości poznawczych dobiera się też metody terapeutyczne. Gdy spotkania z nastolatkami są oparte na rozmowie i mogą przypominać pracę z dorosłymi pacjentami, tak w terapii młodszych dzieci główną rolę może odgrywać… zabawa (dzieci często odzwierciedlają w ten sposób swoje trudności).
• O ile zbudowanie dobrej, bezpiecznej relacji z pacjentem zawsze jest celem terapeuty, w psychoterapii dzieci i młodzieży ma to dodatkowe znaczenie. Młodzi pacjenci nie zgłaszają się przecież na terapię samodzielnie, a przez opiekunów. Dopiero uczą się rozumieć swoje emocje i nie zawsze doświadczają skutków swoich zachowań. A to sprawia, że trudniej jest im znaleźć wewnętrzną motywację do tego, aby szczerze zaangażować się w terapię.‍

Psychoterapia dzieci i młodzieży w praktyce – pierwsze spotkania

Psychoterapia dzieci i młodzieży może mieć różne formy, ale zawsze poprzedza ją seria kilku spotkań konsultacyjnych. 

Na pierwsze z nich zapraszani są tylko rodzice dziecka. W trakcie rozmowy psychoterapeuta poznaje ich perspektywę na problemy pociechy i stara się zdobyć jak najwięcej informacji na temat otoczenia dziecka (rodzina, szkoła, rówieśnicy). 

Dopiero potem terapeuta spotyka się z dzieckiem na indywidualnej konsultacji. Z reguły są to jedno lub dwa spotkania, w trakcie których to młody pacjent przedstawia swoją perspektywę – w jakich obszarach ma trudności, jak się czuje w relacji z rodzicami i rówieśnikami. Spojrzenie dziecka na ten sam problem bardzo często okazuje się zupełnie inne niż rodziców.

Ostatnie spotkanie na etapie konsultacji to kolejna rozmowa z rodzicami. Tym razem to terapeuta dzieli się swoimi wnioskami na temat sytuacji dziecka (oczywiście dbając o poufność!) oraz wyjaśnia, jakie metody pracy terapeutycznej mogą sprawdzić się najlepiej.

Proces konsultacji nie zawsze kończy się decyzją o podjęciu typowej terapii dziecięcej/młodzieży. Czasem terapeuta proponuje zamiast tego systemową pracę z całą rodziną lub wskazuje w kierunku terapii indywidualnej samych rodziców.

Jeśli jednak terapeuta podejmie się już pracy z dzieckiem – pozostaje wybór formy terapii. Psychoterapia dzieci i młodzieży może bowiem być prowadzona w różnych podejściach. Od wyboru nurtu terapii będzie zależeć m.in. to, jak długo potrwa cały proces. Ale zazwyczaj można spodziewać się cotygodniowych spotkań trwających do 50 minut i ułożonych tak, by wpasować się w plan zajęć dziecka i rodziców.

Psychoterapia dzieci i młodzieży w poradni Konteksty

Jeśli zastanawiasz się nad konsultacją z psychoterapeutą dziecięcym – wejdź na https://konteksty.net/psychoterapia-dzieci-i-mlodziezy/, gdzie dowiesz się więcej, jak wygląda psychoterapia dzieci i młodzieży w praktyce i zapiszesz się na pierwszą konsultację!