Kompulsywne objadanie się – kiedy jedzenie przestaje być przyjemnością

Kompulsywne objadanie się to zaburzenie odżywiania charakteryzujące się utratą kontroli nad ilością spożywanego jedzenia, częstym spożywaniem dużych ilości pokarmu w krótkim czasie oraz odczuwaniem wstydu, winy i frustracji po epizodach jedzenia. Osoby zmagające się z tym problemem często jedzą nawet wtedy, gdy nie są głodne, a ich wybory żywieniowe są impulsywne i chaotyczne. Nie chodzi tu o sporadyczne przejadanie się podczas świąt czy imprez, ale o powtarzające się epizody, które wpływają negatywnie na życie codzienne, zdrowie fizyczne i psychiczne.

Przyczyny zaburzenia – więcej niż tylko słaba wola

Kompulsywne objadanie się nie jest wynikiem braku silnej woli. To złożone zaburzenie psychiczne, które często ma swoje źródło w emocjach, traumach, przewlekłym stresie czy niskim poczuciu własnej wartości. Wiele osób zmagających się z tym problemem doświadczyło w przeszłości przemocy psychicznej, fizycznej lub emocjonalnej, miało nierealistyczne wymagania wobec siebie albo dorastało w środowisku, w którym jedzenie pełniło funkcję nagrody lub pocieszenia. Kompulsywne objadanie się może być też powiązane z depresją, lękami czy zaburzeniami osobowości.

Jak rozpoznać kompulsywne objadanie się?

Typowym objawem kompulsywnego objadania się są powtarzające się napady jedzenia, którym towarzyszy poczucie utraty kontroli. Osoba nie potrafi przestać jeść mimo sygnałów sytości, często je w samotności z obawy przed oceną, a po wszystkim czuje się winna i zawstydzona. W odróżnieniu od bulimii, kompulsywne objadanie się nie wiąże się z regularnymi próbami „zrekompensowania” nadmiaru kalorii – nie występują tu wymioty, głodówki czy nadmierna aktywność fizyczna. To prowadzi do nadwagi, otyłości i poważnych problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca typu 2, choroby serca czy nadciśnienie.

Skutki psychiczne i fizyczne

Zaburzenie to nie tylko wpływa na wygląd i masę ciała, ale także pogarsza kondycję psychiczną. Osoby zmagające się z kompulsywnym objadaniem się często cierpią na depresję, mają niską samoocenę i czują się wykluczone społecznie. Izolują się od innych, rezygnują z życia towarzyskiego i unikają sytuacji, w których ich wygląd mógłby zostać oceniony. Jedzenie staje się dla nich formą ucieczki od emocji i problemów, ale po każdym epizodzie czują się jeszcze gorzej, co napędza błędne koło.

Droga do zdrowia – leczenie i wsparcie

Leczenie kompulsywnego objadania się wymaga podejścia wieloaspektowego. Kluczowa jest pomoc psychologiczna, najlepiej w formie terapii poznawczo-behawioralnej, która pomaga zrozumieć mechanizmy zaburzenia i wypracować zdrowsze sposoby radzenia sobie z emocjami. Czasem konieczna jest również farmakoterapia, zwłaszcza gdy objadanie się współwystępuje z depresją lub lękiem. W procesie zdrowienia ważne jest także wsparcie bliskich oraz praca nad akceptacją siebie i własnego ciała. Skuteczne leczenie to nie tylko eliminacja objawów, ale przede wszystkim odbudowa relacji z jedzeniem i poprawa jakości życia.

Kiedy warto szukać pomocy

Kompulsywne objadanie się to poważne zaburzenie, które może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych i emocjonalnych. Nie jest to chwilowa słabość, ale choroba wymagająca specjalistycznej pomocy. Jeśli epizody jedzenia wymykają się spod kontroli, a jedzenie staje się narzędziem do tłumienia emocji, warto zwrócić się do psychologa lub psychiatry. Im szybciej zostanie podjęte leczenie, tym większa szansa na powrót do zdrowia i pełniejsze życie bez poczucia winy i wstydu.

Źródło: https://dietoterapia-online.pl/kompulsywne-objadanie-sie-jak-przestac-jesc-i-walczyc-z-napadami-jedzenia-w-stresie/